مرداد ۰۹، ۱۳۹۳

یک بوس کم است برای شما

چهارده مرداد که بیاید، می شود بیست و دو ماه که در یک رابطه ام. پای رفاقت هم وسط باشد، یک سری تعاریف خارج از رابطه عاشقانه بوجود می آید که روی قسمت رمانتیک آن تاثیر می گذارد. حرف زدن ها کم پروا تر شده و اگر حواست/حواسش نباشد، رنجیده خواهد/خواهی شد. نزدیک که باشی، سخت است دیدن راه های باریک و حتی نقاط تاریک رابطه. نواقص کمتر به چشمت می آیند و اگر مراقب که نباشی، حواست که نباشد، ممکن است کار دست خودت بدهی.
معمولا افرادی که به تو نزدیک هستند نگرانی شان بیشتر برای تو و افرادی که به طرف مقابل تو نزدیک هستند، نگرانی هایشان برای اوست. در این میان کم پیدا می شوند و یا اصلا نیستند افرادی که عنوان دوست مشترک باشند.
دوست مشترک بودن علاوه بر شناخت نسبی دو طرف یک رابطه نیازمند خصوصیات دیگری است. بگذارید از انتهایش بگویم. فرض کنید رابطه تمام شده است. دوست مشترک در اغلب موارد یکی از طرفین رابطه را برای ادامه دوستی انتخاب کرده و طرف دیگر را رها می کند. در بهترین حالت قضیه هم که باشد، اگر به دوستی با هر دو نفر ادامه دهد، باز هم جایی که باید انتخاب کند به سمت یکی غش می کند و دیگری می ماند و حوضش.
تجربه شخصی من اینگونه بوده است. بعد از اتمام اغلب رابطه هایم، دوستی ها به دلیل خوب بودن دوستان مشترکمان متوقف ماند. تازه متوقف ماندن یعنی خبری نگرفتن و از کنار هم رد شدن در جوامع مجازی و بعضا حقیقی که برخورد داشته ایم سکوت اختیار کردن. این یعنی خوب برای من. خراب شده ها/خراب کرده ها که بمانند. دعواها و بی محلی های مجازی و حقیقی، بلاک کردن ها، حرف و حدیث های پشت سر، طعنه ها. این آخری دردش از همه بیشتر است.
از انتهایش گفتم، وسطش ماند. دوستان مشترک بهتر از خودتان میانه رابطه تان را می بینند. آنها از بیرون نظاره گر شما هستند و شما خودتان داخل زمین هستید. مانند تماشاچی هایی که یک موقعیت خوب گل را می بینند و اگر اشتباه پاس بدهید حرص میخورند که مگر کوری؟ نمی بینی؟ اینها اگر از شما و رابطه تان تعریف می کنند، دلیلش تعارفات روزمره و یا شیرین تر شدنشان نیست، بی تعارف حرف می زنند. حتی ممکن است در رابطه ای باشید که به ضرر شماست. اینها اولین کسانی هستند که بی رودربایستی شما را زیر سوال می برند. خلاصه که بودنشان باعث می شود نکاتی که شاید از چشم شما پنهان مانده، برایتان روشن شود.
من و کسی که دوستش دارم، برای خیلی از خوشی ها و ناراحتی هایی که با برطرف شدنشان رابطه مان رشد کرد، خودمان را مدیون دوستان مشترکمان می دانیم. از شما ممنونیم. همیشه دوستمان بمانید :-*

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر